به نقل از «جام جم آنلاین»

تثبیت سازه‌های شوشتر، الگویی برای حفظ سازه‌های آبی

تاریخ انتشار: ۲۴ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۴۵۷۲۵

مدیر پایگاه میراث جهانی سازه‌های آبی تاریخی شوشتر در حاشیه هفدهمین نمایشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ایران گفت: تجربه تثبیت سازه‌های آبی شوشتر می‌تواند به عنوان نمونه برای سایر محوطه‌ها استفاده شود.

امین مهدوی کیا، مدیر پایگاه میراث جهانی سازه‌های آبی تاریخی شوشتر، خصوص اصلاح ترک‌های این سازه‌ها اظهار داشت: پیگیری‌هایی توسط مدیریت میراث شهرستان شوشتر برای رفع این چالش صورت گرفته است و آبفا شهرستان نیز در این امر نقش مهمی ایفا کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: بیش از ۱۰۰ سازه آبی در شهر وجود دارد که بخشی از نظام آبی شوشتر را تشکیل می‌دهند. از این تعداد، ۱۳ عدد از آنها به عنوان اثرهای ثبت جهانی محسوب می‌شوند که شامل بندها، پل‌ها و محوطه‌هایی هستند که اساس و پایه آنها به دوران ساسانی برمی‌گردد.

مهدوی کیا بیان کرد: ما برای بررسی وضعیت زمین شناسی این منطقه، مطالعاتی انجام دادیم که تقریباً ۱۵ سال به طول انجامید. یکی از بزرگ‌ترین نگرانی‌های ساکنان شوشتر، رانش دیوار غربی آبشار به طول ۶۰ متر و ارتفاع ۲۵ متر به سمت آسیاب‌ها بود. اگر اقدامات لازم انجام نمی‌شد، این رانش باعث تخریب این دیوار می‌شد و بخشی از آسیاب‌ها از بین می‌رفت. همچنین، رودخانه گرگر نیز مسدود می‌شد و آبرسانی به آسیاب‌ها و زمین‌های زراعی پایین دچار مشکل می‌شد.

وی اظهار کرد: ما از سازمان یونسکو درخواست کرده بودیم تا موضوع را بررسی کند و پس از یک بازدید میدانی حدود سه چهار روزه، به ۳ راهکار برای حل این مشکل رسیدیم. یکی از این راهکارها در هیئت راهبردی پایگاه و سپس در شورای تخصصی اداره کل پایگاه‌ها مورد تصویب قرار گرفت.

مهدوی کیا افزود: اکنون این اقدامات وارد مرحله اجرایی شده است. از شهریورماه سال ۱۴۰۱، اجرای این عملیات آغاز شده است. در این عملیات، دیوارها به چند لایه دوخته شده و در نهایت لایه‌ای ایجاد می‌شود که با محوطه آبشار‌ها سازگاری داشته و دوخت‌های انجام شده قابل رویت نیستند.

وی با اشاره به خرید ملک های بالادستی سازه‌های شوشتر، افزود: از مجموعه آسیاب‌ها تا بالا دست مجموعه، حدود ۱۳۳ پلاک مسکونی بر روی لبه جداره‌ها قرار داشتند و تمامی این پلاک‌ها متعلق به مالکان شخصی بودند که در آنها ساکن بودند. در صورتی که این اقدام انجام نمی‌شد، جداره‌ها به همراه خانه‌های موجود بر روی آنها واژگون می‌شدند و زندگی مردم در خطر قرار می‌گرفت. در ابتدا، فاز تملک خانه‌ها آغاز شد و سپس به تثبیت جداره‌ها پرداخته شد.

مهدوی کیا اظهار کرد: در فاز اول، ۴ واحد تملک شد و در فاز دوم، ۱۰ واحد دیگر تملک شدند. در نهایت، تعداد ۱۳۳ پلاک تملک رسیدند. در فاز نخست، قرارداد پیمانکاری برای طول ۶۰ متر از جداره اصلی امضا شده است، در حالی که طول کل جداره تقریباً ۲۵ متر است. پیمانکار این پروژه شرکت عروج راه خوزستان است که انتخاب این شرکت از طریق یک فرآیند مناقصه‌گذاری انجام شد و پروژه در مرحله اجرا قرار گرفت.

مهدوی کیا اظهار داشت: علاوه بر تثبیت جداره‌ها در شوشتر، این تجربه می‌تواند به عنوان یک پایلوت برای محوطه‌های دیگر نیز استفاده شود. انجام این کار حدود ۱۵ سال طول کشیده است، زیرا در این مقیاس هیچ نمونه مشابهی وجود نداشت.

مدیر پایگاه میراث جهانی سازه‌های آبی تاریخی شوشتر نیز اظهار داشته است که برای مطالعه و تحلیل این پروژه حدود ۱۵ سال زمان صرف شده است و تمامی مستندات مربوطه در دسترس قرار دارند.

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: سازه های آبی شوشتر میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری خوزستان نمایشگاه صنایع دستی و گردشگری سازه های آبی مهدوی کیا آسیاب ها جداره ها سازه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۴۵۷۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف «گذرگاه مردگان»

باستان‌شناسان با استفاده از لیزر «لیدار» مجموعه‌ای از بقایای نادر دوران نوسنگی را کشف کردند که در زمین زراعی واقع در ایرلند پنهان شده بود. برخی باستان‌شناسان احتمال می‌دهند این سازه‌ها به مردگان اختصاص داشته و مسیری برای عزاداری دسته‌جمعی و یا انتقال مردگان به بهشت ‌بوده باشد.

به گزارش ایسنا، بررسی با لیزر «لیدار» صدها بنای سازه‌ای ماقبل تاریخ را که قبلاً کشف نشده بودند، از جمله پنج مورد نادر را که در بخش‌هایی از زمین‌های کشاورزی در حومه ایرلند واقع شده‌اند، آشکار کرد.

«لایوساینس» درباره این کشف تازه نوشته است: باستان‌شناسان با استفاده از لیزر «لیدار» که در آن یک هواپیما از بالای سر پرواز می‌کند و یک دستگاه، ارتعاش‌های لیزری را به زمین پرتاب می‌کند، سازه‌هایی را در «ویکلو» واقع در شرق ایرلند کشف کرده‌اند. این ارتعاش‌ها به اشیاء‌ برخورد می‌کند و سپس بازمی‌گردد و از این طریق به محققان کمک می‌کند که به نقشه توپوگرافی منطقه دست پیدا کنند.

منطقه‌ای که توسط محققان مورد بررسی قرار گرفته است، در طول دوران نوسنگی پیشین (که از حوالی ۳۷۰۰ پیش از میلاد آغاز می‌شود) عصر برنز میانه و متأخر (۱۴۰۰ تا ۸۰۰ پیش از میلاد) مورد استفاده مردم قرار می‌گرفت.

البته، بر اساس گزارشی که بیست و پنجم آوریل ۲۰۲۴ در ژورنال «آنتیکیتی» منتشر شده است، شواهدی از حضور انسان در فاصله ۲۰۰۰ ساله بین این دو دوره تاریخی که با نام دوره «نوسنگی میانه» شناخته می‌شود، تا پیش از این اکتشاف، به ندرت مشاهده شده بود.

 به رغم سال‌ها فعالیت کشاورزی که به بخشی از این بقایای باستانی آسیب رسانده است، بررسی‌های «لیدار»، مدل‌های سه‌بعدی از این محوطه پر از سازه، از جمله چندین سازه تاریخی کمیاب را که در حقیقت محوطه‌های طولانی، باریک، خاکی و در عین‌حال بزرگ هستند و برای اهداف آیینی مورد استفاده قرار می‌گرفتند و با نام «کورسوس» (گونه‌ای سازه یادمانی در دوران نوسنگی) شناخته می‌شوند، آشکار کرد.

«جیمز اودریسکول» (James O'Driscoll)، باستان‌شناسی در دانشگاه «آبردین» در اسکاتلند در گفت‌وگو با «لایو ساینس» توضیح داد: «من کاوش در این محوطه را حدود ۱۰ سال پیش به عنوان بخشی از مطالعات دوره دکتری آغاز کردم و ایده اولیه این بود که این محوطه، محل بزرگ‌ترین قلعه‌تپه عصر برنز در ایرلند است. پس از تحقیقات مختلف، ما کم کم به این نتیجه رسیدیم که علاوه‌بر بقایای عصر برنز، تعداد زیادی بقایای نوسنگی نیز در آن وجود دارد. در حوالی سال ۲۰۱۴، فردی به طور اتفاقی یکی از این سازه‌های یادبود «کورسوس» را کشف کرد و به دنبال آن، تحقیقات به کمک «لیدار» ‌ انجام شد.»‌

این باستان‌شناس گفت: «تحقیقات با لیزر لیدار به کشف چهار مورد دیگر از «کورسوس»ها منجر شد. به همین دلیل است که این یک کشف بسیار مهم به شمار می‌آید؛ چرا که ما انتظار آن را نداشیم، به این دلیل که سازه‌های یادبود «کورسوس» به صورت گروهی در ایرلند وجود ندارد. شاید حدود ۱۰ مورد در بریتانیا وجود داشته باشد، اما در ایرلند فقط حدود ۲۰ مورد، آن‌ هم به صورت انفرادی شناسایی شده بود.»

با اینکه طول بیشتر این پنج سازه به  ۱۵۰ تا ۲۰۰ متر می‌رسد، اما بزرگترین آن‌ها ۴۰۰ متر طول دارد.

همچنین با در نظر گرفتن این نکته که مردم، این سازه‌ها را در دوره پیش از اختراع بولدوزر خلق کرده‌اند، ساخت چنین سازه‌های یادبودی بسیار قابل توجه است.

به گفته «اودریسکول»، با توجه به اینکه این سازه‌ها در دوران نوسنگی ساخته شده‌اند، در آن زمان هیچ ابزار فلزی وجود نداشت و مردم مجبور بودند از ابزارهای چوبی استفاده کنند.

 باستان‌شناسان معتقدند این سازه‌ها ممکن است برای اهداف مختلفی از جمله موارد مربوط به  ارتباط با «رویدادهای بزرگ خورشیدی»، کشاورزی و «گذرگاه‌هایی برای مردگان» ساخته شده باشند. برای مثال، چهار مورد از این سازه‌های باستانی به سمت «طلوع خورشید در انقلاب تابستانی» ساخته شده‌اند.

«اودریسکول» با اشاره به اینکه این بناهای تاریخی احتمالاً به مردگان اختصاص داده شده بودند، ‌ بیان کرد: «با اینکه ما دقیقا از آیین‌هایی که در آنجا برگزار شده است اطلاعی نداریم، اما شواهد نشان می‌دهد این سازه‌ها ممکن است به عنوان مسیرهای دسته‌جمعی برای عزاداری یا مسیری برای انتقال مردگان به بهشت ‌مورد استفاده قرار گرفته باشند.»‌

این کارشناس افزود: «این بناهای تاریخی به ما کمک می‌کنند تا شیوه زندگی این مردمان نوسنگی را که نسل اول کشاورزان بودند، درک کنیم.»

انتهای پیام